toch genoeg energie om te gaan stappen

Inmiddels is het alweer bijna twee uur donker en heb ik voor iets meer dan twee euro avondeten gehad: een lekker groot bord nasi goreng. feest!

feest was het ook gisternacht. eigenlijk lag ik al in bed om te gaan slapen, maar teun smste dat hij in kuta was en dus moest ik er aan geloven. snel een outfit aangetrokken en de stad in gegaan. Dat ging trouwens niet zo soepel, want mijn richtingsgevoel en de afwezigheid van bewegwijzering lieten me in de steek. Hannemarie, ik had je nodig gisteren! Gelukkig zijn balinezen behulpzaam, dus was ik slechts ruim een kwartier te laat.

Nadat teun en zijn vriend roeland gevonden waren kon het feest beginnen. in een grote discotheek werd het laat onder het genot van lekker bier voor normale prijzen. Waar ik al voor gewaarschuwd was gebeurde: flink veel indonesische vrouwen wilden met me dansen om me vervolgens tegen betaling wel verder te verwennen. toch maar afgeslagen. overigens is het opvallend dat de balinezen het sowieso erg raar vinden als iemand geen vriendin heeft en ze vragen daarom erg snel waarom ik alleen loop.

de club ging aardig vroeg dicht en ik ben daarna maar met teun en twee schotse dames naar het strand gegaan. In de ochtendgloren zwemmen met een reusachtige vulkaan op de achtergrond heeft wel iets bijzonders :) tegen half tien lag ik eindelijk in bed, om vervolgens een zelf gecreëerde jetlag te krijgen.

Om zes uur maar opgestaan om te gaan ontbijten, lunchen en te dineren en mn verblijf in kuta met een dag te verlengen. de geplande verkenning van het zuiden heeft toch wat vertraging opgelopen, haha. dineren deed ik samen met lerry, een nederlandse zanger woonachtig in belgië. hij gaf me als tip om naar de gili eilanden te gaan en ook twee australische meisjes die ik daarna sprak vonden het jammer dat ze niet langer konden blijven daar.

Vanavond ga ik wel op tijd slapen om morgen wel het zuiden te verkennen. daarna ga ik dus maar naar de gili eilanden waar het veel rustiger is dan op bali, maar niet qua beleving. het kunstenaarsdorp ubud met rijstvelden laat dus nog even op zich wachten. geen probleem, want ik heb alle tijd. als ik 24 juli maar in yogjakarta ben, want daar wacht het weerzien met polly uit los angeles...