Singapore, deel 3

In het weekend aangekomen heb ik weer lang genoeg in m'n bed gelegen en ben na hetzelfde ontbijt maar weer op pad gegaan. Na de metro te hebben genomen richting een kunstmuseum van de universiteit bleek de km op google-maps behoorlijk wat verder te zijn dan ik gedacht had. Dat zal wel door de hitte komen.
Eenmaal bij de National University of Singapore (NUS) aangekomen zag ik in de lobby een gigantische mensenmassa. Zucht. Een security-man vervolgens maar vriendelijk gevraagd waar het museum was en hij heeft me vervolgens door de menigte van net-afgestudeerde-rechtenstudenten, plus aanhang, geleid zodat ik het museum kon bekijken.
Het was een divers museum en je kan het ook niet echt een kunstmuseum noemen. Bij binnenkomst kwam ik in een serie verzamelingen terecht van de Malaya, de oorsronkelijke bewoners van Maleisië en Singapore. Erg divers, van kerissen (dolken) tot opgezette vissen, het was er allemaal. Wel interessant om te zien. De tweede expositie gaf de verspreiding van het christendom op de Filipijnen aan, dat zag er wel een beetje raar uit, waarbij het christendom natuurlijk gemengd werd met sommige lokale tradities. Een andere zaal werd onder handen genomen en de laatste zaal had wat chinees aardewerk plus een analyse van de Maleisische stad Ipoh. Al met al aardig, gelukkig was het gratis...

Volgende halte was een maffe Ha Par Villa. Een park aangelegd door twee rijke Chinezen, met als doel om iets terug te doen voor de samenleving. Nou, het staat er nog steeds, maar het is wel erg apart. Foto's doen het park het meeste recht, maar ja, die volgen dus nog bij thuiskomst. Het is eigenlijk de bedoeling dat het park oude Chineze mythes tot uitdrukking brengt. Hier een kleine greep; de tien poorten van de hel met alle straffen die je krijgt voor verschillende vergrijpen, in vrolijke kleuren uitgebeeld; de vrouw die haar man bevrijdde met behulp van zeegoden die een grot onder water zetten maar daarbij wel duizende onschuldigen doodden; het volgende verhaal ging over dezelfde vrouw die een kind baarde maar vervolgens werd veranderd in een pagoda (soort Chineze open tuinhuis) vanwege die onschuldige doden. Haar zoon kwam haar vervolgens redden zodat ze niet meer als pagoda verder hoefde te leven. (nog steeds allemaal in vrolijke kleuren); overal waren er tevens kleurrijke dieren te vinden, met het raarste nog een stel vechtende hamsters waarbij er zelfs militaire hamsterdokters waren die de gewonden van het veld af droegen; mischien wel raarder, maar wel gebasseerd op mythologie, het verhaal van een man met varkenskop (Pigsy) die verleid werd door de spinnenvrouw maar daardoor aan een boom bleef hangen, gelukkig kwam de apengod hem redden. (!). Nee, ik ben niet aan de paddo's, het was er echt! Na verzadigd te zijn met dit soort rare taferelen ben ik maar gevlucht, via de buddha's met dikke buiken, die zijn nog normaal...

Een paar metrohalte's verderop kon ik naar Sentosa eiland, een van de populairste eilanden voor de kust van Singapore. Ik moest er wel de monorail naartoe nemen, want loopbaar was het geenszins. De monorail vertrok vanuit een winkelcentrum, evenals de kabelbaan, die absurt duur was. Ik had geen zin om 13 euro te betalen voor een kabelbaan, 2 euro voor de monorail is prima. Het eiland bleek gevuld te zijn met allerlei verschillende attracties, van Universal Studios Singapore tot Underwaterworld. Hartstikke leuk allemaal! Het leek wel een soort Disneyland Parijs, maar dan anders. Mijn oog viel in de folder op Fort Silosa, het laatste overgebleven fort van Singapore. Om me eens even te verdiepen in de geschiedenis. Natuurlijk had ik bedacht dat ik er wel even naartoe kon lopen vanaf de monorailhalte, maar dat ging mis. De afwezigheid van bordjes was niet om mij te irriteren, maar om duidelijk te maken dat je gewoon de gratis pendelbus moest nemen. Na een kwartier zinloos rondgebanjerd te hebben kwam ik dan toch in een pendelbus terecht. Gelukkig stapte het leger hindoestanen allemaal bij underwaterworld uit, anders had ik het een stuk minder rustig gehad.

GESCHIEDENISLES VANAF HIER:
Fort Silosa, opgericht om Singapore te beschermen in de 19e eeuw. Britse militairen waren er gelegerd na een tocht van 60 dagen over zee om in Singapore te komen. Ook de Britten moesten natuurlijk wennen aan de hitte en overdag deden ze dan ook niet zoveel. Rondom het fort werden kanonnen neergezet, zodat het eiland beschermt kon worden. De dagelijkse gang van zaken werd netjes afgebeeld.
In de eerste wereldoorlog is Singapore niet lastiggevallen, dus daar heeft het geen last van gehad. Net ervoor keerden de Indische dienaren binnen het Britse leger zich tegen het leger en daar moest wel ingegrepen worden. De troepen op Fort Silosa schoten te hulp en het werd de kop ingedrukt.
De tweede wereldoorlog verliep een beetje anders. Zoals we weten viel Hitler in 1939 Polen binnen en gaf daarmee het startschot voor een oorlog. Na een tijdje hadden de Britten, Fransen en Nederlanders hun handen vol aan hun eigen land en lieten daarmee de verdediging van hun koloniën verwaarlozen. Veel aandacht was er ook niet, want de Jappen die een verdrag hadden gesloten met Mussolini en Hitler waren al een tijdje bezig om China te proberen te veroveren. Japan had namelijk als plan om van Azië een groot welvarend rijk te maken, overigens met daarnaast ook Canada en de staat Washington (noordwestkust Amerika).
De Jappen vielen aan en zes dagen later gaven de Britten zich al gewonnen. Churchill omschreef de gang van zaken als de grootste militaire blunder in de geschiedenis van het Britse leger. Waarom? Ze dachten dat de Britse oorlogsschepen wel genoeg waren om de Japanse luchtmacht aan te vallen. Echter, de twee schepen die ter versterking kwamen werden snel tot zinken gebracht door vliegtuigen met torpedo's. Ook hadden de Britten niet verwacht dat de Jappen door het dichte oerwoud van schiereiland naar Singapore zouden trekken, dus alleen de zeekant was beschermd. Je raadt het al, dat deden ze toch wel. Tegenvaller! De Britten konden weinig anders doen dan de kanonnen de andere kant op te draaien om zo toch op de vijand te schieten die op het land was en niet op zee. Uiteindelijk was het kansloze zaak en werden de kanonnen vooral gebruikt om belangrijke industrieën op te blazen om dit niet in Japanse handen te laten vallen. 100.000 Britse militairen gaven zich over aan 60.000 Jappen begin 1942. De normale Europeanen waren echter al dapper gevlucht.
De Jappen waren niet zo vriendelijk tegen de Chineze bevolking in Singapore (gezien de oorlog met China), ook niet voor de overgebleven Europeanen. Ze probeerden het nationalisme van de Indiërs aan te wakkeren en ook van de Malaya, de oorpspronkelijke bevolking. Ook gebruikten de Jappen de taktiek om werk te verschaffen voor de bevolking, maar dit was vooral in de oorlogsindustrie. De Jappen verzonnen ook een grote spaaractie, met als doel om geld op te halen voor de oorlog. Slimme ideëen, maar door verschillende sabotage-acties van militante groepen en het Britse leger lukte het de Jappen toch niet om volledige greep te krijgen op Singapore. Ondertussen werden de oorlogsgevangenen trouwens aan de slag gezet om de beruchte spoorlijn te bouwen, waarbij een derde van de werkers om het leven kwam.
In 1945 was eerst de oorlog in Europa ten einde maar de Jappen hadden nog steeds hun macht in Azië. Na de twee geworpen atoombommen hadden de Jappen echter geen andere mogelijkheid dan overgave, want een tegenaanval zou nog veel meer doden tot gevolg hebben. Zo kwamen de Britten snel weer terug aan de macht in Singapore. De oorspronkelijke bevolking had geleerd van de bezetting en begon er steeds meer voor te voelen om zelfstandig te gaan regeren. In de eerste verkiezingen was de Britse Labourpartij nog het grootste, maar vervolgens zorgde een overweldigende overwinning voor de socialistische partij voor de heerschappij van de partij die nu nog steeds aan de macht is. Tevens maakte het de weg vrij voor onafhankelijkheid. De Britten deden duidelijk minder moeite dan wij Nederlanders om onze belangrijke koloniën te behouden. Leerzaam bezoekje dus!

Eenmaal terug op het 'vasteland' van Singapore maar weer de metro gepakt en omdat ik verder toch niets te doen had besloot ik maar weer om naar de bios te gaan. Ice Age 4 is echt fantastisch, evenals de Batman film van gisteren trouwens. Het is hier inmiddels elf uur, dus ik ga douchen en m'n bed weer in. Morgenavond is er een gratis Jazz concert en er zijn nog wat plekken die ik niet gezien heb. Daar heb ik dus nog anderhalve dag de tijd voor. Dit hoge tempo kan ik wel handig in m'n eentje doen, kan ik in ieder geval lekker slapen in het vliegtuig naar huis.

Trusten!