Na een wereldwonder, op naar Singapore

Inmiddels duurt mijn dag al 14 uur, en het is nog maar half 5 in de middag. Waarom? De wekker ging om half drie om op tijd te zijn voor de zonsopgang bij de Borobudur, een van de wereldwonderen.

Ik lag gisteravond vroeg in bed want zoals gezegd was ik flink uitgeput van de wandeltocht, dus ik heb toch nog redelijk wat slaap gepakt om deze dag te kunnen volbrengen. Iets over drie kwam onze prive-chauffeur aanzetten die we met z'n 3en gehuurd hadden voor 45 euro. Hij zou ons 10 uur lang overal naartoe brengen waar we wilden en de benzine was inbegrepen. Mooi dus!

Een uurtje laten kwamen we aan bij de Borobudur waar een heus park omheen was gebouwd. Geen pretpark, nee: gras, planten en bomen. We werden natuurlijk uitgerust met een traditionele sarung en ook kregen we een zaklantaarn mee. Erg handig natuurlijk!
Matt was de reisleider die ons naar de tempel moest brengen, maar hij had net als de rest geen idee waar we moesten zijn. Het stond niet aangegeven en in het donker was het bouwwerk nog niet te zien. Na een paar keer verkeerd te hebben gelopen kwamen we toch aan bij het wereldwonder. Het was nog donker, dus veel was er nog niet te doen. Het boekje dus maar even doorgelezen met behulp van de zaklantaarn, terwijl Polly aan het mediteren was en dus niet aanspreekbaar was. Ze reageerde zelfs niet op een zin uit het boekje waarop stond dat een trap de "awesome stairway to heaven" heette. Anyway, hierbij dus even een korte beschrijving.
De borobudur is een boeddhistische tempel die stamt uit de 7e eeuw na christus. Hij is echter pas in de 19e eeuw ontdekt door mannen van generaal Raffles. De tempel lag namelijk verborgen onder een hoop as van de vulkaan die in de buurt ligt. Een tijdje later heeft een Nederlander de renovatie op zich genomen en een paar renovaties later zag het er uit zoals het er nu uitziet.
Inmiddels werd het licht en konden we vanaf de top de zonsopgang zien. De top is kenmerkend door de stupa's, een soort bellen/klokken met boeddha's binnenin (foto's volgen, haha). Het was flink bewolkt, dus de zonsopgang viel tegen. Het gebouw was vanaf bovenaf redelijk indrukwekkend en zag er goed onderhouden uit. De boeddhas in de stupa's moet je echt zoeken, want echt goed verlicht worden ze natuurlijk niet.
Eigenlijk moet je de tempel vanaf de grond aanschouwen en in cirkels naar boven lopen, want de tempel heeft drie etages. Elke etage staat voor een bepaald niveau van meditatie dat bereikt is. Het volgt het verhaal van Boeddha, een sultan die na veel rijkdom aan het mediteren is geslagen en innerlijke rijkdom belangrijker vond dat materialistische rijkdom. De eerste etage staat dan ook voor het jezelf los kunnen maken van je materialistische behoeften. De reliefen op de eerste etage geven dit ook weer. Bij de tweede etage zit je op het volgende niveau waarbij je los bent van materialistische behoeften en je jezelf als middelpunt en enige punt in het universum probeert voor te stellen. Als je dat lukt kom je op de derde etage en kom je als buddha onder zo'n rare stupa terecht (Nirwana).
Ik schrijf het een beetje lacherig op, maar de filosofie erachter is mijns inziens erg waardevol. Polly vertelde me dat de Boeddhistische leer vooral is gebasseerd op wetenschap, wat me natuurlijk goed aanspreekt. Meditatie schijnt goed voor je te zijn, maar ja, daar heb ik geen weet van.
Nog een toevoeging, vanaf de grond kon je de laatste etage moeilijk zien, dus het gaat echt om de zoektocht naar Nirwana. het is niet de bedoeling dat je zomaar de trap oploopt en de rest overslaat. Dat kan dus niet!

Om 8 uur 's ochtends was het vervolgens tijd om naar de Hindoeistische tempel te gaan, de tempel van de mensen die het nodig vonden om een beeldenstorm te houden bij de Borobudur zodat er nog weinig boeddha's met hoofd over waren. Tegen 10 uur kwamen we aan bij het complex en het was een flink groter complex dan de Borobudur. Enige nadeel, het is een paar jaar geleden gedeeltelijk verwoest door een flinke aardbeving. Er zouden heel veel minitempels voor moeten staan, maar die minitempels zijn nu slechts een stapel met stenen. Op de verhoging waar de grootste tempels staan, waren de meeste tempels al wel hersteld. De grootste tempel is voor Shiva en staat in het midden. Helaas is deze nog niet toegankelijk. Deze tempel wordt geflankeerd door de tempels voor Brahma en Vishnu, waar je al wel in kan. Erg mooi om te zien allemaal! Er tegenover staan ook drie tempels, die bedoeld zijn om de rijdieren van de goden te vereren. Dat moet natuurlijk ook gebeuren!

Overigens heeft de tempel nog een folklorisch verheel, dus hier is het:
Een lange tijd geleden in deze melkweg was er een prins die heel erg verliefd was op een prinses. De prinses wilde hem niet hebben, maar op aandringen van haar vader besloot ze toch met hem te trouwen, maar de prins moest wel eerst z'n best doen om haar te imponeren. Hij kreeg de opdracht om 1000 standbeelden voor haar te maken in een nacht. In de nacht kreeg hij hulp van een flink aantal geesten, waarop hij het leek te halen. Echter, de prinses zag het allemaal toch niet zitten en besloot met behulp van bedienden een groot vuur te maken om de geesten te laten denken dat de morgen aan zou breken. De teller bleef steken op 999 standbeelden dus het feest ging niet door. De prins was natuurlijk niet blij, vervloekte haar en zij veranderde vervolgens in het duizendste standbeeld. Ze staat nu in de tempel van Shiwa, maar ja, daar konden we dus niet in.

Na afloop gingen we terug naar het hotel van Polly en Matt, maar niet voordat we langs een fruitkraam waren geweest. Ik ging voor sinaasappels en druiven die tien keer zo duur waren dan Polly en Matts aziatisch fruit. Afzetters! Terug bij het hostel heb ik alles geprobeerd en alleen het koninginnenfruit vond ik echt lekker. Het smaakte een beetje als kiwi. Mijn dure sinaasappels, waren gelukkig ook lekker, haha.
Er stonden flink wat instrumenten in de lobby dus een jam-sessie met Matt en Polly volgde. Erg leuk om samen te spelen. Na nog wat Amerikaanse stand-up comedy te hebben gekeken op de iPhone kwam de taxi van Matt en Polly aan om ze naar hun volgende bestemming te brengen. Ik mocht even meerijden en werd netjes afgezet bij m'n hostel.

Inmiddels is het bijna vijf uur en lijkt het erop dat ik morgen omtrend 5 uur op moet staan voor mijn vlucht naar Singapore. Ik ga weer op tijd naar bed dus!