In een compleet andere wereld: Singapore

Inmiddels is het alweer bijna avond en ben ik evenals op andere dagen al flink kapot. Weer moest ik vroeg opstaan, vandaar. Dit keer was het 2,5 uur later, namelijk om vijf uur 's ochtends. Uitslapen dus! Mijn maag herstelt zich prima, dus ik ga niet naar de dokter. Moet even voorzichtig zijn met wat ik eet...

Na gisteravond nog even gesocialized te hebben met mijn roomies van het hostel ben ik op tijd gaan slapen. De wekker kwam niet echt geroepen, maar goed, ik moest er wel uit. De taxi bracht me netjes naar het vliegveld en daar bleek ik nog genoeg geld te hebben om niet meer bij te hoeven pinnen. Ik heb toch nog ruim 2 euro aan indonenische briefjes en muntjes over. Leuk voor een economieles, ze zullen er zeker te veel voor willen betalen, haha!
Het vliegveld was zoals ik me een Indonesisch vliegveld had voorgesteld. Niet echt geweldig, maar wel schoon gelukkig. Natuurlijk moest ik 100.000 ruppiah (9 euro) oprotpremie betalen zoals elke andere toerist, dat zit helaas nooit bij in de ticketprijs. Eenmaal ingecheckt bleek er maar een gate te zijn, dus dat kon ook niet misschien. Zonder gratis wifi moest ik in de vroege ochtend naar een oefenwedstrijd van Liverpool tegen AS Roma kijken. In het half uurtje dat ik er zat werd er toch twee keer gescoord. Hoera!
Het vliegtuig was een prima exemplaar van AirAsia, dat je de Easyjet van Azië kunt noemen. Ondanks dat ik (flink) langer ben dan de gemiddelde Aziaat, had ik wel genoeg beenruimte. Zal wel de minimummaat zijn in een vliegtuig. De vlucht duurde met 1,5 uur een uur korter dan gedacht. Het is in Singapore namelijk een uur later dan in Yogyakarta, terwijl laatstgenoemde toch ten oosten van Singapore ligt. Ze zullen zomer- en wintertijd met de klok een uur vooruit, of was het achteruit, door elkaar halen. Geen probleem voor mij in ieder geval, mijn ritme is toch al weg...

Eenmaal aangekomen in Singapore bleek het vliegveld enorm veel groter te zijn dan het vliegveld in Yogyakarta. Niet omdat hier meer mensen wonen, maar omdat er meer mensen naartoe willen en dat is vrij logisch merk ik na een dag. Eerst ben ik op het vliegveld op zoek gegaan naar het kantoor van Etihad, omdat ik natuurlijk mijn vlucht moest vervroegen. Dat is gelukt en ik vlieg maandag naar Duitsland. Als ik het vluchtschema op skyscanner.nl mag geloven gaat me dit wel een behoorlijk tijd kosten, maar goed. In de tijd die ik heb kan ik waarschijnlijk nog rond gaan lopen in Abu Dhabi ook. Hoera! Overigens moest ik wel onderhandelen over de prijs, want ze wilden me bijna 200 euro laten betalen. Dat is veel te veel, maar met mijn in Indo geleerde onderhandelingstechnieken wist ik er al snel flink wat af te lullen. Bam! Wel moet ik dat nog even gaan betalen in het officiële boekingskantoor van Etihad. Gelukkig is het in downtown Singapore, waar ik nog wel kom...
Eenmaal klaar voor vertrek moest ik op zoek naar hostel en aangezien ik vergeten was om Yvonne's aanbeveling op te schrijven, moest ik afgaan op de aanbeveling met weinig instructie (in de buurt van Bugis MRT) van Polly. Er zouden wel bordjes staan. Ik de MRT in (Mass Rapid Transport = metro), met een van de twee kaarten die ik van Matt en Polly heb gekregen. Hier kan ik wel een aardig eindje mee reizen. De metro was een van de best geregelde en modernste die ik ooit gezien heb met ook de grootste boetes voor wangedrag. Voor eten/drinken in de MRT moet je toch al snel 1000 singaporese dollar betalen, 666 euro. Maar niet gedaan dus... Eenmaal bij het juiste metrostation begon de pret, natuurlijk geen bordjes en geen idee waar ik heen moest. Een beetje rondgelopen om een open Wifi-netwerk te krijgen (gratis internet via het netwerk bij iemand thuis of van een bedrijf, red.). Op internet gezocht naar het hostel, maar kon niets vinden. Via deze website kon ik vervolgens wel terugkijken welke aanbeveling Yvonne had gemaakt en juist in dat hostel zit ik nu dit verslag te typen. Ik dank u wel!

Het hostel ligt in Little India en zoals geheel tegen wat de naam doet vermoeden stikt het hier toch wel van de Indiërs. Hoe ik dat weet? Nou, een flink aandeel had een stip op hun voorhoofd. Ook stikt het er van de Bollywood zaakjes. Überhaupt stikt het er van de winkeltjes en het ruikt naar curries, nice! Het hostel is schoon en prima, al was het op de kamer wel warm. Gelijk maar onder de douche gestapt dus. Daarna zweette ik vrolijk verder en terug op de ditmaal gemengde kamer sprak ik Sophie, een meisje uit Engeland dat al flink wat maanden aan het reizen/vrijwilligerswerk doen is. Ze was ook net aangekomen, dus we besloten samen wat te gaan eten en erop uit te trekken. In Little India zijn er natuurlijk Indische tempels en Indische restaurants, dus we hebben gelijk van die gelegenheid gebruik gemaakt.
Eerst het in de Lonely Planet aanbevolen Indische restaurant bezocht. Het prijspeil in Singapore is flink wat hoger dan in Indonesië, dus ik moest even slikken. Geen goedkope lunch meer voor mij. Na een niet zo bijzondere curry gingen we naar een hindoeïstische tempel. Deze lag eigenlijk tussen wat kantoorgebouwen, achter een rare schutting. Via de op een kier staande garagedeur konden we naar binnen, een beetje verdacht dus. Het zag er allemaal raar uit: er zat een bijna naakte man, maar wel met stip, ons aan te staren en op de grond lagen twee mannen (één van de twee natuurlijk ook bijna naakt) een beetje dood te zijn (dachten we). De beelden in de tempel zagen er wel mooi uit, kleurrijk! Al snel kregen we op onze donderd van een derde bijna naakte man, omdat we onze slippers uit hadden moeten doen. Heiligschennis! Een welgemeend excuses later en na onze slippers uit te hebben gedaan mochten we wel terug naar binnen, hoera! Twee minuten later stonden we weer buiten...
Daarna besloten we Little India te verlaten voor een park. Het werd het MacRitchie Reservoir, dat dicht bij een MRT station zou liggen volgens de kaart. Na twee keer overstappen waren we bij de halte en het was wel fijn dat een man bij een tankstation ons kon helpen. Iedereen spreekt hier namelijk Engels en niemand stuurt je de verkeerde kant op! Het was echter wel even lopen en uiteindelijk kwamen we aan bij het reservoir. Het was een prima meer, dat gebruikt wordt als wateropslag, zoals de naam al doet vermoeden. Zwemmen mocht niet, kayakken en dan omvallen wel. Oh, als je de controlekamer van het reservoir zou betreden bestond de kans dat je werd neergeschoten, zo bleek uit een verbodsbord. Serieuze mensen, die Singaporianen(ezen?)! We hebben een aardig wandelingetje gemaakt rondom het park en ook hier waren er wat apen en reptielen te vinden. Ik ga ze nog missen in Nederland! In de spits moesten we terug naar het hostel, maar dat is gelukkig een stuk aangenamer dan in Yogya.

Het verslag is weer bijna ten einde en morgen ga ik gelijk even langs het Etihad kantoor. Daar kan ik dan gelijk de imposante haven bekijken. Ik heb er zin in, nu eerst maar weer eens douchen en vroeg gaan pitten...

Voor de mensen die graag iets willen weten over Singapore, hier is wat info:
Singapore is oorspronkelijk gesticht door generaal Raffles, een Brit die ook al in m'n vorige verslag voorkwam. Hij heeft er een vrijhandelspost neergezet op een eiland voor de kust van Maleisië: Singapore wordt namelijk gescheiden van het vaste land doormiddel van de straat van Johor. In 1942 vielen de Jappen echter binnen en schopten de Britten redelijk hard het land uit. De Britten keerden na de oorlog niet echt terug, waarop Singapore als onafhankelijk land besloot verder te gaan.
Eigenlijk zijn er sinds de onafhankelijkheid slechts drie personen aan de macht geweest: Lee, de vice-president onder Lee en nu Lee's zoon, waarschijnlijk Lee Twee genaamd, want dat rijmt. Is dit erg? Niet als de dictator een zogenaamde "benefolent dictator" is: iemand die het beste voorheeft met z'n land. Dat is wel redelijk uitgekomen, want Lee heeft Singapore gemaakt tot wat het nu is: een van de rijkste landen ter wereld met een van de hoogste levensstandaarden.
Over de bevolking: 75% is van oorsprong Chinees, maar er zijn ook flink wat Maleisiërs, Indiërs en andere bevolkingsgroepen. De eerste officiële taal is Engels, maar daarnaast wordt alles ook in drie andere talen aangegeven: Mandarijn, Maleisisch en in het Sanskriet. In de metro wordt alles ook in die talen omgeroepen, dat is wel een beetje raar. Natuurlijk praten bevolkingsgroepen onderling in hun eigen taal, maar dat is niet erg, want iedereen spreekt verder ook Engels. Multicultureel land dus! En dus ook succesvol. Het kan dus toch Geertje! Ik zal in Utrecht voor de grap eens rondgaan met een petitie om voortaan in de bussen ook Arabische en Turkse teksten te zetten, lachen!
Meneer Lee vond het ook nodig dat iedereen zich een beetje zou gedragen, dus heeft hij ook flink wat restricties opgelegd aan het volk met zware straffen. Kauwgom is uit den boze bijvoorbeeld en voor drugsbezit krijg je de doodstraf. Hij wilde daarbij wel dat iedereen een fatsoenlijk leven had en er zijn daarom ook flink wat appartementencomplexen uit de grond gestampt waar mensen gesubsidieerd in kunnen wonen. Het is niet zoals in oost Duitsland, nee, het ziet er op het eerste gebied allemaal prima uit. De complexen hebben allemaal een nummer, dat scheelt voor als iemand vraagt waar je woont: "complex 506, huisje 24). Lekker overzichtelijk.
Singapore heeft redelijk wat industrie, wat een van de redenen is dat het zo rijk is. Om het leefbaar te houden is er een flink groen beleid gevoerd, zo zag ik op een poster bij het Reservoir. Hoewel de populatie flink is uitgebreid (tot 5 miljoen) is de stad er wel groener op geworden. Het idee is dat Singapore een stad in een tuin is en niet dat er tuinen in de stad te vinden zijn. Een nobel idee dat met allerlei goede projecten wel tot stand komt. Als je maar doorpakt lukt het wel, maar ja, Lee Twee hoeft zich natuurlijk ook geen zorgen te maken over het aantal zetels. Hij houdt de macht toch wel.
Zijn de mensen hier tevreden? Het lijkt erop van wel. De levenstandaard is zoals gezegd hoog, flink hoger dan in Nederland zelfs. Daarnaast probeert de overheid mensen te stimuleren om mee te denken, dus inspraak is er wel degelijk. Economisch gezien gaat het ook erg goed. Overigens zijn de prijzen hier nog steeds acceptabel, afgezien van de bierprijzen. Ik denk dus maar niet dat ik hier blijf wonen. Afgezien van dat, is het een indrukwekkende stad. Jammer dat het er nu wel erg warm is (over de 30 graden en benauwd). Ik kom toch maar terug naar Nederland dus, maar eerst nog even drie dagen genieten :)

Weltrusten!